CHRUPIĘ CHIPSY, POPIJAM RUM...

...a Ciebie nie ma, nie ma Cie tu. Tymi słowami piosenki, powoli żegnamy się z Anią i Jackiem, którzy w czwartek wyjeżdżają z Kataru. Już mi smutno, a co dopiero jak już oficjalnie wystartują z Doha do Warszawy. Rzadko się zdarzają na obczyźnie tacy przyjaciele, będzie mi brakowało naszych spotkań na souku u Macieja, piątkowych wycieczek i sali ćwiczeń. Gdzie ja teraz będę piłować moje skrzypeczki? Na szczęście dobre duszki czuwają i już w piątek widzimy się w Warszawie. Ajj..łezka się kręci w oku.

Wróciłam parę dni temu z Wietnamu. Zakochana znowu po uszy. Gdyby ktoś miał jakieś wątpliwości gdzie się wybrać na zwiedzanie, wypoczynek i największy szok doznaniowy, polecam, polecam, polecam. Sajgon jest moim ulubionym miejscem wypadowym i tak jak Bangkok w dużej części go przypomina...niestety na ostatniej prostej w rywalizacji zostaje daleko w tyle. Sajgon ma tyle magii, że chce się tam zostać dłużej. Przekochani ludzie, pyszne jedzenie, wszędzie stopy i raj na backpackerów. Knajpki, kluby, bazary, wyprawy po Mekongu i wiele, wiele innych atrakcji czeka z otwartymi ramionami na turystów, którzy przeżyją szok jak wygląda Wietnam, a jakie mają o nim wyobrażenie. Już kiedyś o tym pisałam, że mnie bardzo zaskoczył. I zaskakuje do tej pory. Jest pięknie. No szał i koniec.

Z serii wiadomości na pół dobrych na pół nie. Bez mojej zgody a tym bardziej wiedzy, przedłużono mi urlop o 5 dni. czyli z 12 zrobiło się 17. I normalnie człowiek mógłby sobie coś zaplanować, a tak czasu mało i może wymyślę coś na miejscu w Polsce. No bo jest odwieczny problem, nie ma z kim jechać. Tym razem o Kraków nie zahaczam, wyruszam na północ Wrocław, Poznań, i do góry aż nad morze. Żeby tylko pogoda dopisała, bo na 13 stopni to ja się nie zgadzam. Oo...nie, nie, nie.